آیا من تنها کسی هستم که فکر می کنم غذا سنگ جدید نیست؟
آیا من تنها کسی هستم که فکر می کنم غذا سنگ جدید نیست؟
Anonim

یا بهتر بگویم، آیا من تنها کسی هستم که فکر می کنم سرآشپزها ستاره های راک نیستند؟ شاید بله، با توجه به سیل مقالات در مورد این موضوع که پس از GoogaMooga، جشنواره ای که هفته گذشته در بروکلین برگزار شد و موسیقی، غذا، شراب و آبجو را گرد هم آورد، قضاوت کنیم. در اینجا چند لینک وجود دارد. اگر زمانی در کنسرت‌ها می‌توانستید امیدوار باشید که پیتزای سرد و آبجوی داغ بخورید، حالا طعم غذا توجه را از اجراهای موسیقی می‌دزدد، یا در GoogaMooga که افرادی مانند آنتونی بوردین، سرآشپز تام کولیچیو، آبجو گرت الیور در آن حضور داشتند، اتفاق می‌افتد. پاول گریکو و سرآشپز ادی هوانگ که به عنوان ستاره های واقعی راک تحسین شده اند.

این اتفاق در آمریکا می افتد. اگر در اینجا، ترکیب موسیقی / غذا در Rai 3 در اواخر عصر مصرف شود، زمانی که Red Canzian، نوازنده گروه Pooh، به سراغ فابیو ولو می رود تا در مورد گیاهخواری خود صحبت کند، من خودم را متقاعد خواهم کرد که غذا فقط راک جدید است. وقتی با چشمان خودم می‌بینم که بروس اسپرینگستین نکاتی را درباره مربای خانگی توییت می‌کند. امیدوارم هرگز

اما بیایید به سرآشپزهای محلی خود برگردیم. آیا آنها برای شما مانند ستاره های راک به نظر می رسند؟ من در مورد رستوران‌های ستاره‌دار صحبت می‌کنم که تنچ را با ورق طلا می‌پیچانند، ظروف را با جوانه‌ها و قطره‌های شبنم می‌پاشند، ویفر پای بلدرچین، کاپوچینو کاپوچینو، راویولی مایع و دیگر مفهوم‌گرایی‌ها. آیا سرآشپزهای «غذا (با حرف بزرگ»)، سفره های ضخیم و تخم مرغ هایی که در دمای 40 درجه به مدت 40 دقیقه پخته می شوند، برای شما «سنگ» هستند؟

حتی آنهایی که Le Fooding، گروه «تحریک‌کنندگان» غذای فرانسوی به رهبری الکساندر کاماس که در روزهای 4 و 5 ژوئیه با رویدادی با عنوان «Pelle all'arrabbiata» به میلان بازخواهند گشت، نیز این را می‌پرسند و امسال به آن اختصاص داده خواهد شد. به غذاهای خیابانی و سرآشپزهای خیابانی.

برگزارکنندگانی که از سرآشپزهایی مانند Eugenio Roncoroni و Beniamino Nespor (Al Mercato، میلان)، Matteo Torretta (Al) دعوت کرده اند، می نویسند: "آنها سرآشپزهای جوانی هستند که به فرهنگ غذاهای خیابانی برای ایجاد غذاهای عالی، سرگرم کننده و بدون عقده نسبت به سنت متکی هستند." V Piano / Visconti Street Food، میلان)، آندریاس دالبرگ (حرامزاده ها، مالمو)، جیمز لو و آیزاک ماچاله (ترک های جوان، لندن).

«گروهی از سرآشپزهایی که مدل سه ستاره نیستند و خود را کمی شبیه به پانک های آشپزخانه نشان می دهند. آنها جوان، خودجوش و خالکوبی شده، به دور از طرح‌های سفت و سخت خوراک‌شناسی، غذاهایی را که آنها را پرورش داده است، دوباره تفسیر کرده و ارتقا می‌دهند: غذاهای خیابانی.

پس آیا غذا پانک جدید است؟ بیرون نمی آید.

توصیه شده: