Il Buonappetito: شام جادویی کوکو
Il Buonappetito: شام جادویی کوکو
Anonim

بچه دار شدن یا بچه دار نشدن یکیه: برو کوکو ببین. جواهر است. یک لذت یک فیلم عالی برای هر سنی. و چند هفته ای است که در سینماها اکران شده است و ممکن است زیاد دوام نیاورد (باید در سینما دیده شود).

اما چه چیزی درست است - با آنتونینو (دی پیترو، نه Cannavacciuolo) - آخرین فیلم انیمیشن پیکسار با ما پرخورها؟ شما خواهید پرسید. ربطی به آن دارد. ربطی به آن دارد. اگرچه در نگاه اول نه.

برای خلاصه کردن خلاصه داستان در روستایی مکزیک، خلاصه داستان ماریانا کاپی را در مورد Mymovies می‌دزدم:

«میگل پسر کوچکی است که رویای بزرگی دارد، نوازنده شدن. حیف است که موسیقی برای نسل‌ها در خانواده او ممنوع شده است، زیرا مادربزرگ بزرگ ایملدا توسط همسر گیتاریستش رها شد و برای بزرگ کردن کوکو کوچک، اکنون مادربزرگ سالخورده و ناتوان میگل، تنها ماند. با این حال، در روز مرده، خسته از تسلیم شدن در برابر آن ممنوعیت، نوجوان دوازده ساله یک گیتار را از قبر می دزدد و خود را به شکلی جادویی در حال عبور از پل بین دنیای زنده ها و جهان روح ها می بیند.

و زمانی است که میگل به دنیای مردگان می رسد که ماجراجویی خیالی و هیجان انگیز می شود. اما، شما تکرار می کنید، "غذا چه ربطی به آن دارد؟"

غذا ارتباطی با آن دارد زیرا در فرهنگ مکزیک، مانند بسیاری از سنت های دیگر، تماس با زندگی پس از مرگ بیش از هر چیز از طریق آشپزخانه می گذرد: برای روح عزیزان، خانواده ها - از جمله میگل - ضیافت، سبد میوه، شیرینی، آماده می کنند. غذاهای لذیذ "درگذشتگان عزیز" به یک شام روی زمین دعوت می شوند تا با وارثان خود دور میز باشند.

در میان بسیاری از شایستگی‌های کوکو، تکرار این نکته نیز وجود دارد که اشتیاق به غذا یک عادت لذت‌جویی نیست، بلکه پلی است بین مردم، بین فرهنگ‌ها، حتی بین زنده‌ها و دیگر.

و اگر غذا خوب است - اما خوب خوب خوب - پس بله، همچنین می تواند مردگان را زنده کند.

توصیه شده: